Vast op een berg en een warme kerst

We zijn alweer drie weken verder en ineens is de laatste maand alweer bijna aangebroken.. De tijd gaat zo snel!
Vorige keer waren we gebleven bij Berg & Dal. Het bleek een goede keuze geweest te zijn om daar een dagje naartoe te gaan. We begonnen met kajakken, over de Suriname rivier en door een klein en smal kreekje. Leek net als in de film! Bomen groeiden over het water heen en overal hingen lianen.
Daarna gingen we de jungle verkennen door de lucht. Hangend aan een kabelbaan zoefden we tussen de bomen door en over het water! Heel erg vet om een keer te doen.
Als laatste gingen we een rondje berg doen, waarbij we de geschiedenis van Berg & Dal te horen kregen. Dit was iets minder spectaculair gezien, maarrrr we hebben wel de poot van een vogelspin gezien. Niet echt spannend dus..

In Moengo hebben we vervolgens weer hard aan de oven gewerkt. Inmiddels zijn de vuurvaste stenen gelegd, wat de vloer van de oven zal worden. In januari gaan we weer heel hardverder bouwen, hopelijk zijn we rond de 10e al klaar! We hebben die week heel hard gewerkt, we zijn zelfs het weekend hier gebleven. We zaten helemaal alleen hier, want de buren en Harm waren naar Curacao en de andere jongens bleven in de stad om aan hun “project” te werken (ze zijn alleen maar uitgeweest..!!). Tussendoor wel nog een tripje gemaakt naar Parbo voor de tandarts. Lies is weer een verstandskies lichter, maar ook gelukkig wat pijn. De tandarts hield wel van kiesjes trekken, binnen 30 seconden had hij besloten dat de kies eruit moest en een uurtje later was dat dan ook gebeurd. Daar waar je normaal in Nederland toch echt wel voor naar de kaakchirurg moet.. Gelukkig kreeg ze duizend roze snoepjes mee, waardoor de pijn wel mee viel.

Na een weekendje Moengo konden we gelukkig dinsdag eindelijk weer naar de stad. Woensdag zouden we namelijk beginnen met onze vette tripjes om meer van Suriname te zien. Maar dinsdag avond bracht nog een grote verrassing. Geheel onverwachts stond ronden rond half 10 ’s avonds ineens de ouders van Roshan op de stoep! Helemaal vanuit Nederland! Super leuk om kennis met ze te maken en om weer heel even een echte mammie te hebben die een beetje voor je zorgt en op je past. We werden blij gemaakt met een heerlijke kerststol (jammergenoeg opgeten door de ooms van Rosh, maar gelukkig hebben wij twee nog een plakje weten te bemachtigen) en sultana’s.

Woensdag ochtend vroeg werden we opgehaald om naar Brownsberg te gaan. Eenmaal daar aangekomen, hebben we snel onze hangmatjes opgehangen en onze meest mooie jungle outfit aangetrokken: lelijke lange broeken en bergschoenen. Je snapt het al, we voelden ons weer eens echte bouwvakkers.
Na een twee uur lange tocht naar beneden, kwamen we bij een GI-GAN-TISCHE waterval aan, NOT. Echt maar een baby beetje water helaas, maar genoeg om een beetje bij af te koelen voor we de klim terug naar boven zouden gaan maken. Bloed, zweet en tranen, laat ons maar een muurtje metselen. We hebben (deze keer echt! nog nooit ZO erg gezweet! Niet veel beestjes gezien jammer genoeg, maar wel gigantische bomen met gigantische lianen waar je aan kon hangen of op kon schommelen. Op de terugweg langs een andere waterval en langs een uitzichtpunt geweest. Door de wind die er stond, kregen we het al snel allemaal heel erg koud door al het zweet. Iedereen wilden snel gaan douchen toen we terug waren, maar het water was nog nooit zo koud geweest. Geen pretje dus. Ook hebben we nog nooit met zoveel bezoekers tegelijk onder de douche gestaan. Op elke tegel zat ongeveer wel een dikke mot of vlinder in de meest bijzondere vormen. Het leken net blaadjes, boomschors of gekke schimmelvlekken. Heel gek om te zien.
’s Avonds hebben we niet veel meer gedaan en zijn we snel in ons hangmatje geklommen en hebben we naar alle gekke jungle geluiden liggen luisteren. Het leek net alsog er een cd met jungle geluiden was aangezet, die je normaal gesproken in de dierentuin of in de efteling hoort. In de verte hoorde je nog wat brulapen brullen, ook zat er een kikkertje in een regenton (reggaeton) die heel groot en galmend klonk, maar waarschijnlijk niet groter was dan 3 cm.

Volgend zijn we nog even naar een ander uitzichtpunt geweest. Onderweg de meest grote kever ooit gezien en een ander spacend dier, waarvan we geen idee hebben wat het is. Het leek op een grote kakkerlak, maar dan zwart met knal oranje en knal groene strepen en hele grote voelsprieten. We zijn er maar met een grote boog omheen gelopen.

Maaaaar toen begon het avontuur. Rond 1 uur wilden we weer de berg afrijden, maar voordat we hier aan begonnen, kregen we te horen dat er een boom op de weg lag. Aangezien er maar een weg naar boven en weg naar beneden was, was dat best problematisch. Na drie uur gewacht te hebben op iemand met een kettingzaag, of iemand anders die ons zou kunnen komen redden, werd duidelijk dat we zelf maar de boom weg moesten gaan halen. Nu was het zo dat we geen enkel idee hadden of het een boompje was of een hele jungle die over de weg lag, dus besloten we naar beneden te gaan rijden. Gelukkig was het al heel de dag heel hard aan het regenen, dus de weg was al behoorlijk glibberig geworden. Na een tijdje rijden en nogsteeds geen boom gezien te hebben, kwam de verrassing al snel na de volgende bocht. Laten we het zo zeggen, het was eerder een jungle dan een boompje! Een muur van 3 meter hoog over de gehele breedte van de weg, bestaande uit 3 dikke boomstammen, takken, bladeren, lianen en beesten en dat allemaal door elkaar heen. We hadden weinig tijd te verliezen, want het was inmiddels al half 5 dus begonnen we maar te hakken. We hadden welgeteld 2 hakmessen. Nu kan je je voorstellen, dat dat wel een tijdje gaat duren. Nou, dat was ook zo! We waren bang dat wanneer we de dikke stammen door zouden hakken, de rest van de boom me de wortels naar beneden zouden glijden. Maar de twee jungle commando’s wisten ons te vertellen en te overtuigen dat dat niet zou gebeuren, dus moesten we maar op hun vertrouwen. Toen het bijna donker was, hoorden we ineens een geluid dat verdacht veel op het gegrom van een jaguar leek. Onze tourguide zei dat het heel goed kon, maar dat hij waarschijnlijk niet in de buurt zou komen, omdat hij banger was voor ons dan andersom...
Na twee uur hakken was het écht bijna donker en 5 minuten voordat het licht echt uit zou gaan, kon het busje zich eindelijk door de takkenbos heen wurmen en konden wij onze rit naar beneden vervolgen.
Toen het eenmaal donker was, konden we geen hand voor ogen meer zien. Het zicht was maximaal 1 meter ver en het was heel erg mistig. We dachten inmiddels het ergste wel gehad te hebben, maar om ons nog eenmaal op de proef te stellen, voelden we ineens de banden slippen. Jawel, jawel, we zaten ook nog vast in de blubber! Lang leven de 4WD, maar helaas moesten we toch het veilige busje uit, de donkere en enge jungle in om het busje los te trekken.
Eindelijk waren we weer veilig beneden aan de berg! Het programma was wel iets anders gelopen dan verwacht (we zouden eigenlijk naar het Brokopondomeer gaan om piranha’s te gaan vangen), maar een avontuur was het zeker en we hadden het niet willen missen!

Ohja, toen we nog aan het hakken waren, hoorden we ineens verder wat schoten. We dachten dat het jagers waren, of misschien vuurwerk beneden in het dal. Maar de volgende dag lazen we een artikel in de krant waarin stond dat bij Brownsberg een aantal goudzoekers waren beroofd en dat daarbij schoten gelost waren. Al met al, een enerverende dag!
Eenmaal thuis, stonden de ouders van Rosh ons op te wachten met heerlijke spagetti, waar we echt van genoten hebben.
Volgende ochtend, trip nummer 2. Deze keer waren we van plan om de oost-west verbinding te gaan uitspelen, we gingen naar het uiterste westen van Suriname, namelijk Nickerie.
Na een aantal uur in de auto, tegenwoordig maakt het ons echt niet meer uit of we 1 of 4 uur in de auto zitten, kwamen we aan in Nickerie. We hebben even over de markt gelopen en zijn toen met de boot verder gegaan. Eerst een stuk over de grote coppename rivier gevaren en toen door een kleiner kreekje, onze oplettende gids wees ons op alle mooie vogels en op: kaaimannen!! We zaten er zo dichtbij dat het af en toe een beetje eng was. De enige tip die we van de gids kregen was: Als ie in de boot springt, niet in het water springen! Ehh ok, bedankt.
Toen kwamen we aan op het grote Bigi Pan meer. En ineens zagen we in de verte, midden op het meer, een paar kleine huisjes op palen; gaan we daar slapen?! En ja hoor, we stopten bij een van die huisjes, eigenlijk gewoon wat houten planken en een dak.
Wat een mooie plek om je hangmat op te hangen! Binnen was er een plek waar we een houtvuur konden maken om op te koken, een wc pot (gewoon directe doorstroom naar de rivier natuurlijk) en een grote regenton voor water.
We gingen eigenlijk meteen weer met onze bootsman mee om vis te vangen. We zetten het net uit tussen twee takken en maken een tochtje op het water met heel veel mooie vogels (rode ibissen, helmspechten, gieren, katoenvogeltjes en moerasbuizerds).
Drie kwartier later gaan we eens kijken of we nog wat gevangen hebben. Bij de eerste vis, een heuse tilapia filet doen we een vreugdedansje. Ze zwemmen hier gewoon in het wild!
Maar dan blijkt dat we er echt duizend vangen, inclusief hele grote krabben waarvan de poten afgebroken werden en zonder pardon weer werden terug gegooit.
’s Avonds hebben we uiteraard zelf gevangen vis gegeten, echt van genoten. Lisanne heeft zelf ook een vissie schoongemaakt!
Aangezien onze enige lichtbron bestond uit een accu waar een peertje aan verbonden was, lagen we al snel in onze hangmatjes toen het eenmaal donker was. Wel nog een heel gedoe waar we nou gingen liggen (binnen, buiten, binnen, buiten, geen plek, toch maar buiten), maar wat een nacht! Harde wind, regen, mist, heeeeel erg koud! Maar wel een hele vette ervaring. We wisten dat rond 6 uur de zon op zou komen, die zouden we vanuit onze hangmatjes kunnen bewonderen. Dus wekker gezet, en jawel, de mist was zowaar weg en om 6 uur met slaperige oogjes genoten van een hele mooie zonsopgang. Je voelde ook gelijk dat het warmer werd.
Na nog een rondje varen en vissies vangen zijn we s’middags weer terug gereden richting Parbo, waar we op kerstavond weer terug kwamen. Uiteraard had Rosh zijn moeder weer voor eten gezorgd, roti deze keer.

Volgende dag: kerst! We hebben nog nooit zo weinig een kerstgevoel gehad als nu, wanneer loop er tenslotte nou met kerst rond in een korte broek met slipper en eet er een hamburger voor kerstontbijt?! Overdag lekker gezwommen, alles in de stad was namelijk dicht. ’s Avonds mochten we eindelijk onze mooie jurkjes aan die al 2 maanden in onze koffers lagen te verstoffen tot het moment dat ze eruit gehaald werden. Mooi aangekleed hebben wij met de buren bij de familie van Arshad gegeten. Beter gezegd, gebarbequed. Hele lieve opa en oma, toch een beetje familie gezelligheid! Zoals het hoort met kerst.

Tweede kerstdag hebben we gezellig met z’n tienen kerstontbijt gedaan, deze keer geen hambo’s, maar tosti’s met brie. We hebben nu al zin in kerstonbijt volgend jaar, hopelijk dan wel met verse jus en een gekookt eitje. Overdag weer lekker gezwommen, even de stad in geweest waar ze een groot feest aan het voorbereiden waren en uiteraard een powernappie gedaan.
Nu onze andere mooie jurkjes aangetrokken en op naar de Chinees. Daar zouden we gaan eten met de ouders, ooms en tantes en neef van Roshan. Heel erg lekker, echt duizend keer lekkerder dan de Chinees die je in Nederland eet. Het leek net als echt Chinees eten uit China. We zijn nog heel erg verwend met allemaal leuke kadootjes uit Nederland, namelijk met stroopwafels, dropjes, snoepjes en allemaal andere lekkere Nederlandse dingen. Super lief van de ouders van Rosh!! (We weten dat jullie het ook lezen, heel erg bedankt! ;)) De kerstfoto’s hebben we helaas nog niet, maar die komen nog!
Hierna zijn we uitgeweest, wat veel te leuk was waardoor het veel te vroeg was geworden.
Volgende ochtend helaas weer terug naar Moengo. We hebben zo’n leuke week gehad, dat het wel een beetje taai was om weer terug te gaan. Maar toch ook wel weer fijn om thuis aan te komen.

Nu zijn we bezig met het project en morgen zullen we nieuwe bouwmaterialen gaan bestellen, zodat we in het nieuwe jaar weer hard aan de slag kunnen gaan.

Maar eerst nog oud en nieuw. Vrijdag gaan we alweer terug naar de stad. Het schijnt een groot knalfeest te worden, letterlijk. Vuurwerk verkoop is al in volle gang en de Bin Ladens vliegen al om je oren (zo heet dat vuurwerk). Het schijnt zo te zijn dat er een battle is tussen alle Snesies om wie het hardste vuurwerk heeft. Dat betekend dus klappermatten van minstens 100 meter... Volgens ons ziet SU er zaterdag uit als oorlogsgebied, gelukkig deelt de brandweer mondkapjes en oordopjes uit tegen de rook en de harde knallen. We zullen hier dankbaar gebruik van gaan maken.

Alvast een gelukkig nieuwjaar allemaal en tot in het nieuwe jaar!

So So Lobi,
Lies & Jacq